Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ναὸς Ἁγίου Ἄμπο κάτω ἀπὸ τὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σουσανίκ
Ὁ Ἅγιος Ἄμπο τῆς Τυφλίδας
ὁ Μάρτυς ἀρωματοποιός
Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 8 Ἰανουαρίου


Ἡ Τυφλίδα, ἡ ὁποία γιὰ ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα βρισκόταν ὑπὸ βυζαντινὸ ἔλεγχο παραδόθηκε τὸ 655 στὰ χέρια τῶν Μουσουλμάνων, ὅπου καὶ παρέμεινε γιὰ περισσότερο ἀπὸ ἕνα αἰῶνα. Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἄμπο τὸ 786 κατέγραψε ἕνας παρατηρητὴς ὀνομαζόμενος John of Saban. Στὸν πρόλογό του αὐτὸς περιγράφει τὴν οἰκτρή κατάσταση στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει τὸ γεωργιανὸ ἔθνος ἀπὸ τὴν ἀραβικὴ κατοχὴ καὶ τὴν πίεση τοῦ ἐξισλαμισμοῦ του. Ἡ δύναμη τοῦ καταναγκασμοῦ καὶ ἡ πονηριὰ τοῦ δυνάστη κατακτητὴ ἔκανε τοὺς Γεωργιανοὺς νὰ αἰσθάνονται σὰν τὰ καλάμια στὶς ριπὲς τοῦ ἀνέμου. Ὁ καταναγκασμὸς αὐτὸς ὤθησε καὶ τὸν Ἄραβα στὴν καταγωγὴ Ἅγιο Ἄμπο νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πατρώα ἀπάτη καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὸ Χριστιανισμό, γιὰ τὸν ὁποῖο καὶ μαρτύρησε.
Τὸ ἔτος 772 ὁ πρίγκιπας Νέρσης, γιὸς τοῦ Κουροπαλάτη, ποὺ διοικοῦσε τὴ Γεωργία, προσκλήθηκε ἀπὸ τὸ διοικητὴ τῶν πιστῶν τῆς Βαβυλῶνος, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἶχε ἱδρύσει, Ἀμπντουλὰ Χαλίφη. Ἐκεῖ ὅμως τὸν περίμενε μακροχρόνια κράτηση στὶς φυλακές, μέχρι ποὺ ὁ Χαλίφης Ἀμντουλὰ πέθανε καὶ τὸν διαδέχθηκε ὁ γιός του Μαχντί. Αὐτὸς ἀπελευθέρωσε τὸ Νέρση καὶ τὸν ἀπέστειλε στὴν πατρίδα του, ποὺ τὸν ἀκολούθησε καὶ ὁ δεκαοκταετὴς Ἅγιος Ἄμπο. Αὐτὸς ἦταν γνήσιος ἀπόγονος τοῦ Ἰσμαήλ, Σαρακηνὸς τὸ γένος καὶ ζοῦσε μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέλφια του στὴ Βαγδάτη. Θέλοντας νὰ ἀκολουθήσει τὸ Δούκα Νέρση στὴ Γεωργία μπῆκε στὴν ὑπηρεσία του ὡς καλὸς ἀρωματοποιὸς καὶ παρασκευαστὴς ἀλοιφῶν, δηλαδὴ χημικός. Ὁ ἐρχομός του στὴ Γεωργία θεωροῦσε ὅτι ἦταν θεϊκὴ ἀπόφαση, ἀφοῦ ἦταν πολὺ πιστός, καὶ ὡς ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ θυμόταν τὰ λόγια ποὺ εἶχε πεῖ σ’ αὐτὸν ὁ Θεός, «Ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου καὶ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου εἰς τὴν γῆν, ἣν ἄν σοι δείξω» (Γενεσ. 12, 1).
Ὅταν ἔφθασε στὴ Γεωργία ζοῦσε μαζὶ μὲ τὸ Δούκα Νέρση καὶ οἱ ἀρετές του τὸν ἔκαναν πολὺ δημοφιλή. Σύντομα ἔμαθε τὰ συνομιλεῖ, νὰ γράφει καὶ νὰ διαβάζει στὰ γεωργιανά. Ἄρχισε νὰ διαβάζει τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ συνήθιζε τακτικὰ νὰ ἐκκλησιάζεται. Μάλιστα στὰ πειράγματα πολλῶν ἀπαντοῦσε μὲ θεολογικὴ κατάρτηση καὶ σοφὴ ἀπολογητικὴ γνώση, ποὺ ἔδειχνε ὅτι ἦταν ἀπόλυτα ἐξοικειωμένος μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἔτσι ἀποξενώθηκε ἀπὸ τὸ μωαμεθανισμὸ καὶ ἐγκατέλειψε τὰ ἔθιμα καὶ τὶς πεποιθήσεις του. Θεῖος ἔρωτας γενήθηκε μέσα του καὶ προσευχόταν κρυφὰ καὶ νήστευε κατὰ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις. Ἐπιθυμοῦσε πολὺ νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ γίνει Χριστιανός, ἀλλὰ φοβόταν τοὺς συμπατριῶτες του Σαρακηνούς, ποὺ εἶχαν καταλάβει τὴ Γεωργία.
Κατὰ τὸ ἔτος 779 οἱ Σαρακηνοὶ εἰσβολεῖς ἐξόργισαν τὸ Νέρση ποὺ ἀποφάσισε νὰ τοὺς πολεμήσει. Ἂν καὶ αὐτὸς περικυκλώθηκε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ ξέφυγε ἀπὸ τὰ χέρια τους καὶ κατευθύνθηκε μέσα ἀπὸ τὰ βουνὰ τοῦ Καυκάσου πρὸς τὴν Ὀσετία. Μαζί του ἔφυγε καὶ ὁ ὑπηρέτης του Ἄμπο. Μακριὰ ἀπὸ τὸ φόβο τῶν Σαρακηνῶν, πρώην συμπατριωτῶν του, ὁ Ἄμπο ζήτησε νὰ βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας μας Τριάδος καὶ ἔκτοτε ζοῦσε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ μας νηστεύοντας καὶ προσευχόμενος.
Γιὰ περίπου τρία χρόνια ὁ Ἄμπο ὁμολογοῦσε ἀνοιχτὰ τὴ χριστιανικὴ πίστη του στοὺς δρόμους τῆς Τυφλίδος καὶ συγκινοῦσε τὰ χριστιανικὰ πλήθη ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ τὴ μουσουλμανικὴ καταπίεση, μὲ τὸ παράδειγμά του καὶ τὴν πίστη του. Οἱ ἀπειλὲς τῶν Ἀράβων συμπατριωτῶν του δὲν τὸν ἐπηρέαζαν, οὔτε μείωναν τὸν ζῆλο του. Τὸ 786 καταγγέλθηκε ὡς Χριστιανὸς καὶ λιποτάκτης τῆς πίστεως ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες του. Στὴ δίκη ποὺ ἀκολούθησε ὁμολόγησε μὲ παρρησία τὴ χριστιανική του ἰδιότητα καὶ κλείσθηκε στὶς φυλακές, Μαρτύρησε γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ στὶς 6 Ἰανουαρίου τοῦ 786. Σερνόμενος πρὸς τὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεώς του εὐχαριστοῦσε τὸ Θεὸ ποὺ τὸν ἀξίωνε νὰ ἐγκαταλείψει τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀρωματοποιοῦ γιὰ τὸ γλυκύτατο ἄρωμα τῶν ἐντολῶν Του καὶ γιὰ τὸν μυροβόλο Παράδεισο. Τὸ ξίφος τοῦ δημίου κτύπησε τρεῖς φορὲς τὸν εὐλογημένο αὐχένα τοῦ Μάρτυρος Ἄμπο, μέχρι ποὺ τὸ τίμιο αἷμα του πορφύρωσε τὴ γῆς τῆς Τυφλίδας. Ἄργότερα τὸ πάνσεπτο σκήνωμα τοῦ Ἁγίου οἱ ἀντίχριστοι συμπατριῶτες του ἄναψαν φωτιὰ γιὰ νὰ ἐξαφανίσουν κάθε του ἴχνος. Οἱ Χριστιανοὶ μὲ κεριὰ καὶ θυμιάματα τίμησαν τὸν ἀρωματοποιὸ Ἅγιο τρέχοντας ὅλοι, νέοι καὶ γέροι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ δάκρυα στὰ μάτια πρὸς τὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς καύσεως τοῦ σκηνώματός του. Μάλιστα πολλοὶ ἀσθενεῖς θεραπεύθηκαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ μας ποὺ δοξάζει αὐτοὺς ποὺ στὴ γῆ τὸν δοξάζουν μὲ λόγια καὶ πράξεις. Μάλιστα τὸ ἴδιο βράδυ τοῦ μαρτυρίου ἕνα λαμπερὸ ἀστέρι φώτιζε τὸ σημεῖο ἐκεῖνο σὰν στήλη πυρὸς δεικνύοντας τὴν εὐαρέσκεια τοῦ Φωτοδότου Θεοῦ μας στὸν ὡραῖο ἀγώνα τοῦ νεαροῦ ἀρωματοποιοῦ. Στὸ σημεῖο τοῦ μαρτυρίου του, κάτω ἀπὸ τὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, Metekhi, ὅπου ὁ τάφος τῆς Ἁγίας Σουσανίκ, βρίσκεται Ναός στὸ ὄνομά του, θυμίζοντας σ’ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες γενιὲς τὸ ἡρωϊκὸ φρόνημα καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἄμπο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν ᾀσμάτων ἀρώμασιν καταῤῥάνωμεν
Μάρτυρος Ἄμπο τὴν μνήμην,
τοῦ ἀρωματοποιοῦ
τῆς Τυφλίφος πολιούχου καλλιμάρτυρος,
γόνου Βαγδάτης νεαροῦ
ἀγαπήσαντος Χριστὸν
ἐκτμήσεως ἄχρι κάρας,
Ὃν ἱκετεύει ἀπαύστως
ἡμῖν διδόναι θεῖον ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τὸν πολιοῦχον τῆς Τυφλίδος τὸν ἀλκίφρονα,
Ἄγαρ ἀπόγονον τρωθέντα θείῳ ἔρωτι
καὶ Χριστὸν ὁμολογήσαντα παῤῥησίᾳ,
καλλιμάρτυρα τῆς πίστεως τιμήσωμεν
μελιῤῥύτων ὕμνων ἅπαντες ἀρώμασι
πόθῳ κράζοντες· Χαίροις, Ἄμπο μακάριε.


Μεγαλυνάριον.

Χαίροις, Ἄμπο, Μάρτυς πανευσταλές,
ὁ πατρῴαν πλάνην
ἀποῤῥίψας καὶ τὸν Χριστὸν
ὅλῃ ἀγαπήσας
ψυχῇ, Τυφλίδος εὖχος,
ἄχρις τομῆς αὐχένος
τοῦ πανιέρου σου.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος «Οι Φίλοι του Αγ. Μενίγνου του Κναφέως» σας προσκαλεί στον πανηγυρικό εορτασμό του προστάτου των Χημικών, Αγίου Μενίγνου του Κναφέως, που θα πραγματοποιηθεί στο Παρεκκλήσιο των Αγ. Αναργύρων οδ. Σόλωνος & Μασσαλίας (δίπλα στη Νομική) την Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010 σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:
1. 8.45 – 10.00 π.μ. Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετ’ Αρτοκλασίας.
2. 10.00 – 11.30 π.μ. Δεξίωση για τους παρευρισκόμενους Χημικούς στο παραπλεύρως Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50. Στη συνέχεια παρουσίαση του Αγ. Άμπο, προστάτου της Τυφλίδας και αρωματοποιού από τον Δρ. Χαράλαμπο Μπούσια και ομιλία του Δρ. Άβνταντιλ Μικαμπερίτζε, Διευθυντού του Γεωργιανού Ινστιτούτου Αθηνών με θέμα: «Ελλάδα - Γεωργία: Ελληνογεωργιανές πνευματικές και πολιτιστικές σχέσεις». Επίσης θα παρουσιαστούν γεωργιανά τραγούδια από τη χορωδία του Γεωργιανού Πολιτιστικού Κέντρου Αθηνών.
3. 11.30 Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου.

Σας παρακαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας τον εορτασμό του προστάτου των Χημικών.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Περί Επιστήμης - 25 Απριλίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Δ.Σ. του Συλλόγου «Οι φίλοι του Αγ. Μενίγνου, προστάτου των Χημικών» σας προσκαλεί στην επιστημονική ομιλία με θέμα: «Περί Επιστήμης», από τον Καθηγητή Φυσικοχημείας του Ε.Κ.Π.Α. . Αριστείδη Μαυρίδη, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25 Απριλίου 2010 και ώρα 11.00 π.μ., στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας 50. Θα προηγηθεί Θεία Λειτουργία στο παραπλεύρως Παρεκκλήσιο των Αγ. Αναργύρων (9.00 – 10.30 π.μ.).

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Ομιλία με τίτλο “Σύγχρονη Επιστήμη και Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη”

Ομιλία με τίτλο “Σύγχρονη Επιστήμη και Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη”, εκφωνηθείσα στις 22/11/2009 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, επί τη εορτή του Αγίου Μενίγνου του Κναφέως, Προστάτου των Χημικών, από την Καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ Κα Φανή Ρουμπάνη-Καλαντζοπούλου

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι καλημέρα και χρόνια πολλά. Ευχαριστώ για την ιδιαίτερη τιμή, που μου γίνεται, να εκφωνήσω τον πανηγυρικό λόγο στη σημερινή εορτή. Ευχαριστώ πάνω απ΄όλα το Θεό που με αξιώνει να ομιλήσω για βαρυσήμαντα υπαρξιακά θέματα, για θέματα ζωής. Επιθυμώ η ομιλία αυτή, που είναι κατάθεση ψυχής, να αποτελέσει το έναυσμα και την αφετηρία, ώστε και άλλοι συνάδελφοι να διατυπώσουν τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους συμπεράσματα σχετικά με το κορυφαίο και πάντα επίκαιρο θέμα “Επιστήμη και Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη”.

Ο γνωστός μας Γέροντας Σωφρόνιος, ο μετέπειτα κτήτωρ της ιεράς Μονής του Έσσεξ, μετά την συγκλονιστική εμπειρία του Ακτίστου Φωτός το Πάσχα του 1924, εγκαταλείπει το Παρίσι, την λεγόμενη πόλη του φωτός, εγκαταλείπει την τέχνη του τη Ζωγραφική, που λάτρευε ως τότε, για το ξεκίνημα μιας καινούριας ζωής στο Άγιο Όρος. Εκεί εγκαταβιώνει ως το 1947, για να επιστρέψει στη Δύση ως κομιστής ενός άλλου φωτός, του ανέσπερου φωτός της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης. Στις ημέρες μας διαπρεπείς Φυσικοί ανταλλάσουν τη NASA και την εκεί λαμπρή τους καριέρα με την ταπεινή καθέδρα του μοναχού σ’ ένα αγιορείτικο κελί και αργότερα του Μητροπολίτη, παρακάμπτοντας και τους πανεπιστημιακούς θώκους. Άλλοι Φυσικοί εγκαταλείπουν τις μεταπτυχιακές τους σπουδές στο Λονδίνο για να γίνουν φύλακες των Πανίερων Προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους ή για να ασκητεύσουν στα απαράκλητα Κατουνάκια. Χημικοί, συνάδελφοί μας, εγκαταλείπουν τη Χημεία και τα πρώιμα νεανικά όνειρα και γίνονται Μοναχοί, Ιερείς, Μητροπολίτες. Τρελάθηκαν; παραφρόνησαν; Σίγουρα όχι.
Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό μυστικό, που το φυλάσσουν βαθειά στα έγκατα του “είναι τους”, το Χριστό και την αγάπη στο δικό του πρόσωπο. Έφθασε μια στιγμή θείας αποκάλυψης για να μεταστρέψει την φιλοσοφία τους, την πορεία τους. Ο Χριστός σαν άλλοτε στη Γαλιλαία τους είπε αφήστε τα δίχτυα της Επιστήμης και πιάστε τα δίχτυα της αιωνιότητας. Αφήστε τα φυσικά και μελετήστε τα υπερφυσικά.
Αλλά και κάθε χριστιανός Χημικός ανταλλάσσει το ύδωρ με το ζών ύδωρ. Δώρο και το ένα, δώρο και το άλλο. Το πρώτο είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη ζωή και τη Χημεία. Το νερό βρίσκεται παντού, στον ουρανό, στα βουνά, στις θάλασσες, στα ζώα, στα φυτά, στον άνθρωπο. Το 70% της επιφάνειας της γης είναι υδάτινο και το σώμα μας αποτελείται κατά 80% από νερό. Το νερό περιβάλλει τη ζωή και περιβάλλεται από τη ζωή. Χωρίς νερό ζωή δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν υπάρχει βιολογική λειτουργία στην οποία να μη συμμετέχει το νερό. Στο περιοδικό Nature του 2008, τόμος 452, ο Philip Ball γράφει “Κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορεί να πει τι είναι το νερό. Παρ΄ότι αυτό μας υποτιμά σαν επιστήμονες, θα πρέπει να ομολογήσουμε πως το υλικό, το οποίο καλύπτει τα δύο τρίτα του πλανήτη παραμένει ένα μυστήριο. Όσο πιο πολύ το μελετούμε τόσα περισσότερα προβλήματα συσσωρεύονται”. Το νερό είναι η πιο συνηθισμένη ουσία με τις πιο ασυνήθιστες ιδιότητες. Πχ τρεις ιδιότητές του η επιφανειακή του τάση, η συνάφεια και η όσμωση επιτρέπουν στο νερό να ανεβαίνει στις κορυφές των πιο ψηλών δένδρων (μερικά απ΄αυτά φθάνουν τα 100 m ) χωρίς αντλία.
Το άλλο ύδωρ είναι η ίδια η Ζωή. Ο πίνων απ΄αυτό δεν θα διψάσει εις τους αιώνας σύμφωνα με τη ρήση του Κυρίου στη Σαμαρείτιδα. Τα νερό της βάπτισης, ο αγιασμός των υδάτων και μέσω αυτών του ανθρώπου και όλης της κτίσης, η θεία κοινωνία με το ζέον είναι μέσα που μας ανάγουν στον Κτίστη.
Χημεία, Βιοχημεία είναι δώρα του Θεού, εργαλεία του ανθρώπου. Τα εργαλεία όμως μπορεί να χρησιμοποιηθούν για το καλό ή το κακό της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό ο επιστήμονας πρέπει να έχει σταθερή αναφορά στους θεϊκούς άξονες της ζωής και να μην ολισθαίνει σε άξονες σκοτεινών σκοπιμοτήτων σε χώρους μηδενιστικών αξιών.
Δεν είμαστε οι δημιουργοί του κόσμου που ζούμε. Μας τον έδωσαν. Πρέπει να τον σεβαστούμε. Τα έργα μας, η Επιστήμη μας ας μην βρωμίζουν, ας μη βεβηλώνουν τις δωρεές του Θεού. Δυστυχώς, όμως, το τιμόνι της χημικής μας Επιστήμης δεν το κρατήσαμε με την απαιτούμενη προσοχή. Τα πάντα γίνονται βορά του εύκολου, του πρόσκαιρου, χωρίς να υπολογίζονται οι δυσάρεστες συνέπειες. Το βιαστικό, ο αλόγιστος κερδοσκοπισμός δεν αφήνουν περιθώρια για σωστότερη μελέτη, για λύσεις με μακροχρόνιες προοπτικές. Και σήμερα θυμηθήκαμε την Πράσινη Χημεία, την Περιβαλλοντική Χημεία. Τώρα που το κακό έχει επιβάλλει την ασφυκτική του παρουσία. Ο ήλιος κρύφθηκε από την ομίχλη των καυσαερίων, η θάλασσα μολύνθηκε και εξακολουθεί να μολύνεται, η γη δηλητηριάσθηκε, οι εποχές τρελάθηκαν, μαζί τους και ο άνθρωπος, που είναι και ο ηθικός αυτουργός. Την Επιστήμη την έστρεψε εναντίον του.
Ο Άγιός μας δεν είχε διδαχθεί ούτε Ανόργανη ούτε Οργανική Πανεπιστημιακή Χημεία. Την Αναλυτική και την Βιομηχανική Χημεία την είχε μάθει πρακτικά. Ήθελε να λευκάνει τα πάντα, από τα υφάσματα του κορμιού έως το ύφασμα της ψυχής. Πάσχιζε και για τα δύο παράλληλα. Ο βιοπορισμός όχι σε βάρος της ύπαρξης. Το επάγγελμα να μην ασκείται σε βάρος της ίδιας της ζωής. Ο Άγιος Μένιγνος ο Κναφέας είναι ο προστάτης των Χημικών, μετά από εμπνευσμένη και θαρραλέα πρόταση του συναδέλφου μας Χημικού Κου Γεωργίου Παπαθανασόπουλου, Αντιπροέδρου του τότε Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, πρότασης που έγινε πριν 15 χρόνια στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη κατά το 15o Πανελλήνιο Συνέδριο Χημείας και αγκαλιάσθηκε από πολλούς συναδέλφους. Ο θαρραλέος μάρτυρας του Χριστού Μένιγνος, που πότισε με το αίμα του το αειθαλές δένδρο της Ορθοδοξίας και που πανηγυρικά εορτάζομε σήμερα, έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία Θεού και ανθρώπων. Το Πάριο, μια μικρή παραλιακή πόλη στον Ελλήσποντο, μεταξύ Κυζίκου και Λαμψάκου ήταν ο χώρος δράσης του. Και όταν φθάνει το μαρτύριο επί Δεκίου δεν δειλιάζει, δεν τρομάζει, δεν προβληματίζεται. Ξέρει καλά γιατί ήρθε στη γη, πως ήρθε και που πάει. Δεν είναι απ’ αυτούς που καβάλησαν το καλάμι της απιστίας, τους αχάριστους, τους επιλήσμονες, τους σφετεριστές των θεϊκών δώρων. Ξέρει ότι στον κόσμο δεν ήλθε γιατί το θέλησε ο ίδιος ή η θεά τύχη. Ξέρει πως ο κόσμος που βρέθηκε είναι η παλαίστρα, είναι το στάδιο της προπαρασκευής για το ανώτερο, για το αιώνιο. Η λογική του και αυτή θείο δώρο, δεν αμαυρώθηκε, δεν αλλοτριώθηκε, δεν παραμορφώθηκε, δεν αχρηστεύθηκε. Η καρδιά του καλός δέκτης θεϊκών επαγγελιών. Δεν αμφέβαλλε, όσο ζούσε στη γη, για την ύπαρξη του Ουράνιου Πατέρα-Δημιουργού. Και τότε κάποιοι εξοβέλιζαν το Θεό –τι τραγικό αλήθεια- για να υψώσουν το ταπεινό τους ανάστημα. Και σήμερα κάποιοι στο όνομα της Επιστήμης διακηρύσσουν την αυτάρκειά τους και την αποστροφή τους προς το Θεό, με έπαρση και παραλογισμό. Σκεφθείτε το παράλογο. Το δημιούργημα εναντιώνεται στο Δημιουργό, το πεπερασμένο στο άπειρο.
Εδώ οι σύγχρονοι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές ομολογούν με δέος την τεράστια διαφορά μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης διάνοιας. Π.χ. ο Καθηγητής της Σύγχρονης Φυσικής και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Κρήτης Κος Ι. Γραμματικάκης στο εξαίρετο βιβλίο του “H αυτοβιογραφία του φωτός”, σελίδα 283 γράφει “Ενδέχεται το μυαλό του Θεού να έχει την δομή ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή με αδιανόητη ισχύ. Στον άνθρωπο, όμως, ίσως επειδή ήταν ήδη γνωστή η οίησή του, έχει επιτραπεί να κάνει εύκολους μόνον υπολογισμούς και απλώς να προσεγγίζει την αλήθεια” (την επιστημονική αλήθεια θα σημειώναμε εδώ, που είναι μικρό μέρος της αλήθειας. Ο ίδιος ο Κύριός μας χρησιμοποίησε τον όρο Αλήθεια για τον εαυτό του) και πάλι στη σελίδα 287 γράφει “Έστω και με καθυστέρηση, ο Θεός φάνηκε και πάλι ότι άκουσε τις προσευχές των Φυσικών”. Ακόμη στη σελίδα 182 σημειώνει “O Θεός υπήρξε Γεωμέτρης” αναφερόμενος στην καμπύλωση του χωρόχρονου, που ξεπερνά την Ευκλείδεια Γεωμετρία και τα θαυμαστά της αξιώματα. Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν χρειάσθηκε 8 χρόνια για να διατυπώσει με αυστηρό μαθηματικό τρόπο τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, την οποία είχε κατά τα άλλα συλλάβει. Μία μη Ευκλείδεια Γεωμετρία, που είχε κυρίως επεξεργασθεί ο μαθηματικός Riemann θα αποτελέσει τη βάση για τη νέα θεωρία της Βαρύτητας, που στηρίζεται στην επαναστατική ιδέα ότι η βαρύτητα δεν είναι δύναμη σαν τις άλλες αλλά οφείλεται στην καμπύλωση που προκαλείται στον τετραδιάστατο χωρόχρονο από την παρουσία μάζας ή ενέργειας. Ο Καθηγητής κος Γραμματικάκης σχολιάζει αναφερόμενος σε ένα απόσπασμα από το έργο του Ντοστογιέφσκυ “Αδελφοί Καραμαζώφ”, ότι αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε κάτι πέρα από την Ευκλείδεια Γεωμετρία, πως θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε υπερβατικά νοήματα Τα μάτια μας, αυτά τα πολύπλοκα αισθητήρια όργανα, γράφει, αλλά και το ίδιο το μυαλό μας, είναι κατασκευασμένα ώστε να συλλέγουν πληροφορίες που υπακούουν μόνον στην Ευκλείδεια γεωμετρία. Ο συγκεκριμένος αξιολογότατος επιστήμων- ερευνητής είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί επιστημονικούς κολοσσούς, ως τον Dirac, τον Feynman, βραβεία Nobel του καιρού μας. Θαύμασε τα μυαλά τους, τις κομψές μαθηματικές τους εξισώσεις, το πάντρεμα της Θεωρίας της Σχετικότητας με την Κβαντομηχανική, την πρόβλεψη της αντιύλης, την κβαντομηχανική ηλεκτροδυναμική. Και πως να μη θαυμάσει κάθε νοήμων καλοπροαίρετος εργάτης της Επιστήμης όταν αποκαλύπτονται -για ενόραση ομιλεί ο Feynman-, φαινόμενα και μηχανισμοί της ζωής; Ο Paul Dirac μάλιστα σε ένα διεθνές συνέδριο το 1971 έθεσε το ερώτημα “πώς προήλθε η ζωή;” και απάντησε ότι “είναι απίθανη η τυχαία εμφάνιση της ζωής”, δίνοντας ως πιθανότητα έναν απειροελάχιστο αριθμό. “Επομένως, καταλήγει δεν φαίνεται λογικό να υποθέσουμε ότι η ζωή οφείλεται στην τυφλή τύχη, οπότε απαραίτητα πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει Θεός Δημιουργός”.
Η Σύγχρονη Επιστήμη με τη λογική και τις μαθηματικές εξισώσεις, το πείραμα και το επιστημολογικό credo “εικασία-δοκιμή-διάψευση” αναδεικνύει κόσμους άγνωστους και απρόσιτους, τον πιθανοκρατικό μικρόκοσμο που είναι απροσπέλαστος στις αισθήσεις μας και εχθρικός στην εμπειρία μας, Και όμως το ηλεκτρόνιο υπάρχει και ας μην το βλέπουμε και τα κουάρκ και τόσα άλλα σωματίδια της ύλης και της αντιύλης. Υπάρχουν, δουλεύουν αθόρυβα και υφαίνουν το μηχανισμό της ζωής, εν αγνοία και της ίδιας της Επιστήμης πολλάκις.
Κάτω από ειδικές συνθήκες, αναφέρει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Κος Νικόλαος, στην ομιλία του με θέμα “Επιστήμη – Θεολογία: Από το ακατανόητο του κτιστού στο μεθεκτό του ακτίστου”, που εκφωνήθηκε κατά την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, “Η Φυσική και η Γεωμετρία εκφράζονται με τρόπους που αντιβαίνουν στις αισθήσεις μας. Η πραγματικότητα μοιάζει περισσότερο με φαντασία. Στις μεγάλες διαστάσεις, στο σύμπαν, ο χώρος καμπυλώνεται, η Eυκλείδεια Γεωμετρία καταργείται. Στις απειροστά μικρές, ο χώρος αποκτά πολλαπλότητα και φυσικές διαστάσεις- ίσως επτά τον αριθμό- εντελώς άγνωστες και ξένες στη φυσική μας αντίληψη. Στις υψηλές ταχύτητες ο χρόνος διαστέλλεται, το μήκος συστέλλεται, η φυσική αίσθηση παραβιάζεται. Στις διαστάσεις της νανοκλίμακας, που πλέον τεχνολογείται, η ύλη εμφανίζει εντελώς ασυνήθιστες ιδιότητες”.
Πριν από κάποια χρόνια, είχα την τύχη και γιατί όχι την περιέργεια να αγοράσω από τα γραφεία της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, από τη γνωστή και αγαπητή Κα Τσιμπογιάννη ένα βιβλίο με τίτλο “Δημιουργός ή τύχη” του Χημικού Βασιλείου Νικολόπουλου. Στον πρόλογο ο συγγραφέας γράφει “Παλαιότερα μόνον η Φιλοσοφία και η Θρησκεία είχαν αντικείμενο μελέτης το Θεό. Σήμερα, όμως, με την καταπληκτική ανάπτυξη των θετικών επιστημών το ερώτημα Δημιουργία ή τύχη απασχολεί και τους θετικούς επιστήμονες. Η θετική ή η αρνητική στάση μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα συνεπάγεται ανάλογες επιπτώσεις και συνέπειες στον προσανατολισμό της ανθρώπινης ζωής”. Ο συγγραφέας του βιβλίου βέβαια κρατεί θετική στάση για ένα Θεό-Δημιουργό. Σταχυολογούμε και απαριθμούμε απ΄αυτό κάποια επιχειρήματα, από τα πολυάριθμα που παρατίθενται.
1ον Έχει διαπιστωθεί ότι η χημική ταυτότητα του κάθε ανθρώπου εξαρτάται μεταξύ των άλλων και από το είδος των πρωτεϊνών του σώματός του. Η Χημεία διακηρύσσει ότι η κάθε πρωτεϊνη αποτελείται από τα γνωστά μας αμινοξέα. Έχουν βρεθεί σε όλο τον έμβιο κόσμο 20 διαφορετικά αμινοξέα. Απ’ αυτά ανάλογα με τη χημική τους σύσταση, τον αριθμό των συμμετεχόντων μορίων τους αλλά και τον τρόπο σύνδεσής τους είναι δυνατόν να σχηματισθούν αναρίθμητα διαφορετικά μεγαλομόρια, οι πρωτεϊνες. Η γενετική εντολή, που βρίσκεται στο διεθνώς γνωστό ως D.N.A (δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ) των χρωμοσωμάτων του κυτταρικού πυρήνα, καθορίζει ποιες συγκεκριμένες πρωτεϊνες χρειάζεται να φτιάξει το κύτταρο, που και θα καθορίσουν τη χημική του ταυτότητα. Συγκεκριμένα έχει διαπιστωθεί ότι η σειρά διαδοχής κάποιων οργανικών βάσεων στο D.N.A. καθορίζει το είδος, τη σειρά και τον αριθμό των αμινοξέων, που απαιτούνται εκάστοτε για τη σύνθεση των πρωτεϊνών του κυττάρου. Οι δυνατοί διαφορετικοί συνδυασμοί σχηματισμού πρωτεϊνών είναι ο ασύλληπτα μεγάλος αριθμός 256 ακολουθούμενος από δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια μηδενικά! Έτσι η έρευνα αποδεικνύει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός από κάθε άλλον που έζησε, ζεί ή θα ζήσει στον πλανήτη γη! Ποιος είναι ο εμπνευστής, ο δημιουργός και ο επόπτης όλων αυτών των χημικών ενώσεων με τις τόσο σημαντικές βιολογικές ιδιότητες; Κανείς ή μήπως η τύχη; Άνθρωπε-Επιστήμονα, εσύ που όχι τυχαία ούτε άκοπα ανακάλυψες, υπολόγισες και ταυτοποίησες αυτές, βάλε το χέρι στην καρδιά και απάντησε.
2ον Το αίμα είναι ο μεγαλύτερος τροφοδότης του οργανισμού. Κυκλοφορεί μέσα μας χωρίς θόρυβο και χωρίς διακοπή και εκτελεί σπουδαιότατες λειτουργίες. Μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς, ως τα ακρότατα σημεία του οργανισμού και παραλαμβάνει το διοξείδιο του άνθρακα και ό,τι άχρηστο για να τα οδηγήσει στα όργανα που θα τα απομακρύνουν από τον οργανισμό. Μεταφέρει τις ορμόνες, επίσης τα αντισώματα κατά των μικροβίων και δηλητηρίων. Σε περίπτωση μόλυνσης μεταφέρει εσπευσμένα τα λευκά αιμοσφαίρια για την αναχαίτηση των μικροβίων και σε περίπτωση αιμοραγίας τα αιμοπετάλεια.
Τα ερυθρά αιμοσφαίρια, που περιέχονται συνολικά στο ανθρώπινο αίμα, είναι 25 τρισεκατομμύρια. Τα ερυθρά αυτά αιμοσφαίρια περιέχουν τη χημική ουσία αιμοσφαιρίνη ενωμένη με το χημικό στοιχείο Σίδηρο, απαραίτητη για την πρόσληψη του οξυγόνου και τη μεταφορά του στα κύτταρα του σώματός μας. Κάθε ερυθροκύτταρο περιέχει 300.000.000 μόρια αιμοσφαιρίνης! Κάθε μόριό της δε αποτελείται από 574 αμινοξέα και έχει μοριακό βάρος 64.500 φορές μεγαλύτερο από το μοριακό βάρος του υδρογόνου. Όταν ένα και μόνον ένα από αυτά τα αμινοξέα έχει τοποθετηθεί με λανθασμένο τρόπο στο μόριο της αιμοσφαιρίνης, οφειλόμενο σε αντίστοιχο λάθος του D.N.A., το αποτέλεσμα είναι μία σοβαρή νόσος, η γνωστή μας δρεπανοκυτταρική αναιμία. Θαυμάζει κανείς τις ασύλληπτες λεπτομέρειες της Δημιουργίας, που αποκαλύπτει η επιστημονική σκαπάνη και μένει πραγματικά έκθαμβος! Χιλιάδες Βιοχημικά εργαστήρια ασχολούνται με το θαύμα της ζωής. Αποδεικνύεται ότι υπάρχει Διάνοια με άφθαστη για τα ανθρώπινα δεδομένα σοφία και δύναμη. Η Διάνοια αυτή συνέλαβε, σχεδίασε, μελέτησε και δημιούργησε όλα αυτά που όλοι εμείς κατάπληκτοι ερευνούμε!
3ον Οι χημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα μέσα στα κύτταρα επιταχύνονται όχι βεβαίως με υψηλές θερμοκρασίες, αλλά με την ύπαρξη ορισμένων πρωτεϊνών, των γνωστών μας ενζύμων, μέσα σε λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα, που αλλιώς θα χρειάζονταν μέρες ή χρόνια για να γίνουν. Στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχουν 700 τουλάχιστον διαφορετικά ένζυμα. Ένα απ’ αυτά είναι η πεψίνη, που μαζί με το υδροχλωρικό οξύ που εκκρίνεται στο στομάχι, συντελεί στην πέψη. Τα ανθρώπινο στομάχι είναι ένα τέλειο “έξυπνο” χημικό εργαστήριο, που επεξεργάζεται αδιάκοπα και αλάνθαστα όλα τα είδη των τροφών. Έτσι παρόλο που το υδροχλωρικό οξύ είναι από τα πλέον ισχυρά ανόργανα οξέα και ισχυρότατο διαβρωτικό, που μπορεί να διαλύσει ακόμη και την πέτρα, δεν τρυπάει το ίδιο το στομάχι, κατά ένα θαυμαστό τρόπο.
Στον πεπτικό μας σωλήνα, μήκους 9m για τον ενήλικο άνθρωπο, επιτελούνται πολύπλοκες χημικές διεργασίες και αντιδράσεις. Οι τροφές διασπώνται και μετατρέπονται σε απλές χημικές ουσίες απαραίτητες για τη διατήρηση της ζωής. Το σώμα του ανθρώπου παράγει 1.700.000 θερμίδες ημερησίως με καύση των τροφών από το οξυγόνο που εισάγεται στους πνεύμονες.
4ον Οι ενδοκρινείς αδένες εκκρίνουν πολύ σημαντικές δραστικές χημικές ουσίες, τις λεγόμενες ορμόνες. Μόνο στα επινεφρίδια παράγονται 30 διαφορετικές ορμόνες, μεταξύ των οποίων η γνωστή στο ευρύ κοινό κορτιζόνη. Οι ακριβείς μηχανισμοί λειτουργίας των ορμονών δεν έχουν ακόμη πλήρως διευκρινισθεί.
5ον Οι νεφροί είναι επίσης ένα τέλειο χημικό εργαστήριο. Καθημερινώς φιλτράρουν 170 λίτρα υγρού. Είναι εκπληκτικό το ότι έχουν την ικανότητα να διαλέγουν από τις χιλιάδες ανόργανες και οργανικές ενώσεις, που κυκλοφορούν στο αίμα εκείνες που είναι χρήσιμες για τη διατήρηση της ζωής και στις απαιτούμενες ποσότητες μάλιστα, ενώ αποβάλλουν τις άχρηστες. Επιτυγχάνεται έτσι ένα θαυμαστό ισοζύγιο. Τα πάντα εν σοφία και δια της Σοφίας εποιήθησαν!
6ον Τι να πεί κανείς για το συκώτι; Αποτελεί μία άλλη εργαστηριακή μονάδα, που εφαρμόζει τις άριστες επιστημονικές μεθόδους βάσει των οποίων εξουδετερώνονται πολλές τοξικές ουσίες, που εισέρχονται εξωτερικά ή παράγονται κατά τις διάφορες λειτουργίες του οργανισμού. Έτσι για παράδειγμα το γαλακτικό οξύ που παράγεται μετά από μια κοπιαστική εργασία, μετατρέπεται στο συκώτι σε γλυκογόνο και αποθηκεύεται για ώρα ανάγκης. Η πρώτη ουσία είναι άχρηστη, η δεύτερη δε πολύ χρήσιμη. Το συκώτι εκτελεί πάνω από 500 βασικές λειτουργίες! Επί πλέον στο συκώτι και σε όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού υπάρχουν ασφαλιστικοί μηχανισμοί.
7ον Το νευρικό μας σύστημα λειτουργεί με ηλεκτρικά σήματα και κάνει τον καθένα μας να μοιάζει με έναν τεράστιο ηλεκτρικό πίνακα, όπου κάθε ενέργειά μας, κάθε εντύπωσή μας ρυθμίζεται απ΄αυτό το δίκτυο διαβιβάσεων.
8ον Η Επιστήμη απέδειξε ότι το μητρικό γάλα δεν είναι μόνο μία πολύτιμη τροφή για το ξεκίνημα της ζωής, αλλά και ένα αναντικατάστατο φάρμακο για την άμυνα του νεογέννητου. Περιέχει αντισώματα, τα αντισώματα της μητέρας, που προστατεύουν τα βρέφη από τις αρρώστιες, μέχρις ότου λειτουργήσει το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Η χημική ανάλυση έδειξε ότι το μητρικό γάλα περιέχει επιπλέον μια ηρεμιστική ουσία, που λέγεται καζεομορφίνη και ανήκει στην κατηγορία των ενδορφινών. Οι ενδορφίνες είναι αναλγητικά, που παράγονται από τον μητρικό οργανισμό για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κωλικών της βρεφικής ηλικίας. Απομονώθηκε μάλιστα μία αντιπαρασιτική ουσία, που προστατεύει το νεογέννητο από επικίνδυνες διάρροιες.
Αλλά δεν είναι μόνο ο ζωικός οργανισμός, που παραμένει αξιοθαύμαστος μα και ο φυτικός. Από το σπόρο θα προκύψει ολόκληρο το φυτό. Και θα μεταβιβασθούν σ’ αυτό οι καταπληκτικές δυνάμεις, που θα εγκαταστήσουν ένα εργαστήριο μοναδικής τελειότητας, που μέσα σ’ αυτό θα λάβουν χώρα χημικές συνθέσεις, χημισμοί ασύλληπτης ακρίβειας, λες ότι ένας αόρατος πάνσοφος χημικός από τα ελαχιστομόρια της ύλης θα εξασφαλίσει την ποικιλοχρωμία, την ποικιλοσχημία, την ευωδία και το άρωμα των λουλουδιών καθώς και τις υπέροχες διαφορετικές γεύσεις των καρπών, χωρίς όργανα, χωρίς να στηθούν τεράστια συγκροτήματα με ατμολέβητες, κλιβάνους, καπνοδόχους που μολύνουν την ατμόσφαιρα με τα καυσαέρια, χωρίς ηλεκτρική ενέργεια ή κάποια καύσιμη πρώτη ύλη, χωρίς υπολογιστές, χωρίς ηλεκτρονικά όργανα ακριβείας και άλλες σύγχρονες μετρητικές διατάξεις. Ούτε καν με τους απλούς φαρμακευτικούς ζυγούς.
Ας αρκεσθούμε στα παραδείγματα αυτά. Είναι αρκετά για να αποσαφηνισθούν κάποιες αλήθειες διαχρονικές, αιώνιες, ακαταμάχητες. Από όλα τα ανωτέρω παραδείγματα καταδεικνύεται ότι μετά από πολυετή κοπιαστική διαδρομή, το ανθρώπινο πνεύμα είναι σε θέση να απορρίψει την τυχαιότητα του κόσμου με ισχυρά επιστημονικά κριτήρια και επιχειρήματα και με δέος να διακηρύξει “Θεό Δημιουργό”. Όλες οι αντιδράσεις και οι φυσικές διεργασίες συνηγορούν υπέρ ενός άριστα σχεδιασμένου ανθρώπινου οργανισμού και ενός πάνσοφου Δημιουργού. Αυτό που εκπλήσσει είναι η λεπτομέρεια, η τελειότητα, το άριστο αποτέλεσμα. “Εκείνο όμως που παραμένει και θα παραμένει πέρα από κάθε εξήγηση, σημειώνει ο συνάδελφος και σύγχρονός μας κος Νικολόπουλος, είναι η πνευματική μας υπόσταση, γιατί αυτή είναι το κυρίως αποτύπωμα του Θεού και οτιδήποτε το θεϊκό ξεφεύγει από τα επιστημονικά όρια” Η άπειρη αγαθότητα του Θεού και η ανερμήνευτη αγάπη Του είναι εκείνη που έφερε τον σύμπαντα κόσμο από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Αυτή ακόμη τον διατηρεί στη ζωή και τον οδηγεί στα έσχατα.
Υπάρχουν και στον επιστημονικό χώρο κάποιοι θεμελιώδεις περιορισμοί όσον αφορά στη γνώση του φυσικού κόσμου. Η απαγορευτική αρχή του Heisenberg για το μικρόκοσμο, ένας από τους δύο πυλώνες της Κβαντομηχανικής μαζί με τη σταθερά του Planck βάζουν τα κάτω όρια στην επιστημονική μας γνώση. Η σταθερά της ταχύτητας του φωτός βάζει τα άνω όρια. Η Eπιστήμη δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα όρια και είναι παντελώς ανίσχυρη να ερευνήσει το Θεό και την αθάνατη ψυχή του ανθρώπου. Χρειάζεται άλλος τρόπος, άλλη μεθοδολογία, άλλες αισθήσεις για να ξεπερασθεί η αιτιοκρατία και η πιθανοκρατία. Εδώ ισχύει το “Ερευνάτε τας Γραφάς”
Στον υπερβατικό χώρο δεν ισχύει η καθοριστική αρχή απροσδιοριστίας του Heisenberg, αλλά οι ουράνιοι πνευματικοί νόμοι, που μόνον ουρανοβάμονες μπορούν να τους κατανοήσουν. Οι υπέρμαχοι της τύχης και προσωπικοί εχθροί του Θεού στο κατ΄εικόνα Αυτού αντιπαραθέτουν εκείνο του πιθήκου. Δικαίωμά τους να εθελοτυφλούν, όχι όμως και να επιβάλλουν την αφροσύνη τους. Πάντα εν σοφία εποιήθησαν, από την άλογη κτιστή φύση ως τον λογικό άνθρωπο. Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε!
Ο Φυσικός και Θεολόγος, Πατήρ Αστέριος Χατζηνικολάου στο βιβλίο του “Αρχή και τέλος του κόσμου” γράφει “Ο Θεός δεν άφησε αμάρτυρον δηλαδή άγνωστο και χωρίς μαρτυρία τον εαυτό Του. Αποκαλύπτεται και στα Έργα Του, στα υλικά δημιουργήματά Του. Το κάλλος, η αρμονία, η σκοπιμότητα που υπάρχουν στην κτίση, όλη η ιστορία και η ζωή της φανερώνουν ότι υπάρχει Θεός. Η υλική δημιουργία χειραγωγεί κατά τον Μέγα Βασίλειο, τον νου και τον οδηγεί από τα ορατά και αισθητά στη θεωρία των αοράτων. Αρκεί ο άνθρωπος (και ας μην είναι απαραίτητα Επιστήμων θα προσθέταμε) να έχει υγιείς τους οφθαλμούς της ψυχής, ώστε να μπορεί να ανάγεται από τη μελέτη της κτίσεως στον Κτίστη και Δημιουργό. Στις περίφημες ομιλίες του στην Εξαήμερο, καθώς παρουσιάζει τα θαυμάσια της υλικής δημιουργίας, σε κάποιο σημείο σταματά και διατυπώνει την απορία «ει τα πρόσκαιρα τοιαύτα, ποταπά τα αιώνια και ει τα ορώμενα ούτω καλά, ποταπά τα αόρατα; Ει ουρανού μέγεθος μέτρον ανθρωπίνης διανοίας εκβαίνει, των αϊδίων την φύσιν τις άρα νους εξιχνιάσαι δυνήσεται;”
Μόνον ένας Θεός Δημιουργός μπορεί να κατέχει το πλήρες σχέδιο της ζωής, που ο άνθρωπος πασχίζει να συμπληρώσει στο παζλ της Επιστήμης. Το παζλ όμως είναι τεραστίων διαστάσεων και είναι άγνωστο αν θα συμπληρωθεί προ της συντελείας του αιώνος. Γι΄αυτό ο καλός Θεός στις τόσες και τόσες δωρεές προς την ανθρωπότητα, ούτε τη σκαπάνη του Επιστήμονα αφήνει στο σκοτάδι μήτε και τις αναλαμπές του αιώνιου αποστερεί από τις διψασμένες ψυχές. Το ελθέ και ίδε, το ακολούθει μοι είναι διαχρονικά. Η μεγαλύτερη δε Επιστήμη για τον άνθρωπο, γράφουν ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος και ο Μέγας Αθανάσιος είναι να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Γιατί αν γνωρίσει τον εαυτό του θα γνωρίσει το Θεό. Γνωρίζοντας ο άνθρωπος τον εαυτό του αντιλαμβάνεται πριν απ΄όλα ότι δεν είναι αίτιος της υπάρξεώς του. Έτσι η αυτογνωσία οδηγεί στη θεογνωσία.
Άλλοι πάλι ματαιοπονούν στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι η Επιστήμη είναι αυτάρκης και δεν χρειάζεται να καταφεύγει κανείς στην ιδέα του “Υπέρτατου όντος”. Οι νοητικοί ακροβατισμοί, που αυθαίρετα υιοθετούνται στην περίπτωση αυτή, δήθεν στα πλαίσια μιας αυστηρής λογικής, σε μία απεγνωσμένη, φρενήρη προσπάθεια να παρακαμφθεί το υπέρλογο, καταλήγουν πάντα στο παράλογο. Λέγει, φερειπείν ένας σύγχρονος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο πολύ γνωστός στο φυσικοχημικό κοινό Peter Atkins, στο εκλαϊκευτικό βιβλίο του “Η Δημιουργία” ότι “το σύμπαν δημιουργήθηκε τυχαία από μία πρωταρχική σκόνη άμορφων σημείων”, παραδεχόμενος όμως ότι κάνει λογικές και επιστημονικές υπερβάσεις. Και θα μπορούσε κανείς να τον ρωτήσει “μήπως από την ίδια σκόνη προήλθαν και μάλιστα τυχαία οι οκτώ εκδόσεις των πολυσέλιδων εγχειριδίων της Φυσικοχημείας του; Μήπως από αυτή την ίδια σκόνη προήλθε και ο ίδιος τυχαία;” Η ίδια η φύση και η ανθρώπινη λογική διακρίνουν το παράλογο εκ πρώτης όψεως. Δεν χρειάζεται καν να επιστρατευθούν επιστημονικά ερείσματα. Παρόλα αυτά δεν μας εξηγεί την προέλευση της μαγικής αυτής σκόνης. Πώς αυτοοργανώνεται, πως αυτοελέγχεται, πως αυτοδημιουργεί;
Καμία σκόνη δεν μπορεί να κρύψει το Θεό και καμία θεωρία δεν μπορεί να βάλει στη θέση του Δημιουργού το τίποτα, το μηδέν. Η απλή παρατήρηση επιστημονική ή μη δηλώνει το αντίθετο με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο και χωρίς καμία εξαίρεση. Όταν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο δεν γίνεται τυχαία χωρίς κάποιο κατασκευαστή με εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία, χωρίς κατάλληλο σχεδιασμό, κατάλληλες πρώτες ύλες, χωρίς κόπο και μόχθο, πώς είναι δυνατόν να έγινε τυχαία ο άνθρωπος και το σύμπαν όλο; Ας θυμηθεί ο Κύριος Καθηγητής και όσα υποστηρίζει στα βιβλία του, περί θερμοδυναμικών και λοιπών φυσικοχημικών νόμων, για τις ιδιαιτερότητες της ύλης στις τέσσερες γνωστές φυσικές καταστάσεις της, για τους κινητικούς νόμους που διέπουν τη μετατροπή της και τον χημικό μετασχηματισμό της, τις επιστημολογικές συγκρούσεις κβαντικής και κλασικής θεωρίας, για τη διαμάχη ντετερμινισμού με τις πιθανότητες, για αδυναμία αυστηρής περιγραφής του μικρόκοσμου πλην εκείνου του μαθηματικού φορμαλισμού, για τα όρια εφαρμογής ανεξαιρέτως κάθε θεωρίας και όταν ακόμη έχει αντέξει στο προτεινόμενο επιστημολογικό τρίπτυχο “εικασία – δοκιμή – διάψευση”. Ακόμη ας μελετήσει κάθε δεδηλωμένος, επίδοξος θεομάχος τα επιτεύγματα της σύγχρονης Κοσμολογίας, Βιολογίας, Γενετικής και όχι μόνον.
Αυτά όσον αφορά στην ερμηνεία και κατανόηση του υπάρχοντος έμβιου και μη κόσμου. Τι θα μπορούσαν να μας απαντήσουν στο ερώτημα “γιατί δεν χρησιμοποιούν την κατασταλαγμένη σοφία τους για να φτιάξουν έναν άλλο καλύτερο, ίδιο ή έστω και κατώτερης αξίας κόσμο. Γιατί δεν λέγουν στη θεά τύχη να μας κατασκευάσει άλλον ένα, να τους έχουμε δύο για κάθε ενδεχόμενο; Που είναι η τύχη και γιατί κωφεύει;” Πάντως εγώ με παρρησία δηλώνω ότι όταν η Επιστήμη μου φτιάξει ένα όμοιο σύμπαν, τυχαία ή και μη, εγώ θα δηλώσω αμέσως άθεη. Ως τότε όμως θα διακηρύσσω Θεό Δημιουργό και όχι μόνο της ύλης αλλά και του πνεύματος. Όχι του επιστημονικού, του καλλιτεχνικού, του οποιουδήποτε αποκαλούμενου πνευματικού αλλά του πολύ συγκεκριμένου ανθρωπίνου πνεύματος που είναι αντίγραφο ενός Θεϊκού Πνεύματος και στο οποίο κατατείνει.
Το Πνεύμα αυτό είναι το εκπορευόμενο εκ του Θεού – Πατρός και συνδοξαζόμενο με τον Λόγο –Θεό. Αυτός ο τελευταίος “Eίπε και τα πάντα εγένετο” είτε μας αρέσει, είτε όχι. Τα περί σκόνης και τα τοιαύτα δεν είναι σε θέση να ακυρώσουν την Αγία Γραφή. Οι διάφορες αυθαίρετες ανθρώπινες επινοήσεις δεν αντέχουν όχι μόνο στη θεοπνευστία των Γραφών αλλά ούτε και στην επιστημονική έρευνα. Χρειάζεται να επιστρατευθεί πολύ αφροσύνη, άμετρος εγωϊσμός και μεγάλη δόση παράνοιας για να θεομαχήσεις. Η ρετσινιά του άκρατου δογματισμού επιστρέφεται. Η Ορθόδοξη θεολογία έχει και μπορεί να αρθρώσει βαρυσήμαντο και αιώνιο λόγο. Η Ορθοδοξία δεν είναι μια επί μέρους χριστιανική ομολογία, αλλά έχει καθολικό και διαχρονικό χαρακτήρα. Η Ορθοδοξία δεν είναι μισαλλοδοξία. Η Ορθοδοξία δεν είναι συντηρητισμός. Η Ορθοδοξία δεν είναι κατεστημένο. Η Ορθοδοξία δεν είναι εθνικισμός. Και δεν μπορεί να παραμένει ως Ορθοδοξία αν δεν παραμένει και οικουμενική. Η Ορθοδοξία δε δημιουργήθηκε με αφαιρέσεις και διαιρέσεις, αλλά είναι η ενιαία και ενοποιός αλήθεια. Η αλήθεια της ορθοδοξίας είναι το δεδομένο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο που δημιουργεί στους πιστούς μια αντίστοιχη υποχρέωση και μια αντίστοιχη ευθύνη. Η Ορθοδοξία είναι η κατ’ εξοχήν πειραματική επιστήμη. Χρειάζεται όμως ειδική μεθοδολογία, που ευθύς εξ αρχής απορρίπτεται από κάποιους δοκησίσοφους. Έτσι χωρίς τις απαιτούμενες προϋποθέσεις δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινο να αναγνωρίσει και να κατανοήσει το υπέρ-άνθρωπον αρχέτυπο, ούτε και να λύσει το “μυστήριο της κάθε σκόνης”.
Χρειάζεται τόλμη για να περάσουμε το κατώφλι του Θεού και να παραδοθούμε στην αλήθειά του. Να ακούσουμε τη φωνή Αυτού, που είπε το “γεννηθήτω” στην αρχή της Ιστορίας και θα έλθει στο τέλος της να πει το “Αμήν”. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να μας εξηγήσει όλο τον ορατό και αόρατο κόσμο, διότι είναι εκείνος που δημιούργησε και κυβερνά τα πάντα με την αγάπη Του και την Πανσοφία Του. Επί πλέον είναι ο Κύριος της Ιστορίας, το Α και το Ω , σύμφωνα με τη δική Του ρήση.
Σύμφωνα με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Κον Νικόλαον, “κάθε τι που περιορίζει τον άνθρωπο στη φυλακή του χρόνου και της φύσεως και τον αποξενώνει από την προοπτική της αιωνιότητος, κάθε τι που τον απομακρύνει από την εμπειρία του θαύματος και του υποτάσσει το αυτεξούσιο στη νομοτέλεια συμπιέζει τον άνθρωπο στο επίπεδο του εφήμερου και του φθαρτού και φυσικά προσκρούει στην εικόνα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης περί του ανθρώπου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπροστά στο αντίκρυσμα των επιστημονικών επιτευγμάτων δεν στέκεται με φόβο των λαθών ή της απειλής αλλά με το δέος του μεγάλου, το θαυμασμό του καινούριου, αλλά και τη σύνεση του αγνώστου, το σεβασμό του ιερού και τη σιγουριά του αληθινού που αυτή ζει και γνωρίζει. Η Επιστήμη αλλάσει την ζωή, αλλά δεν την μεταλλάσσει. Γι’ αυτό στην ουσία αυτό που καταφέρνει είναι να αλλάζει τις μορφές και εκφράσεις του θανάτου. Αυτό που χρειάζεται είναι η μετάλλαξη και της ζωής και του θανάτου. Αυτός είναι ο προορισμός της Εκκλησίας”.
Ο επίσης Σεπτός Ιεράρχης Κος Ιερόθεος Βλάχος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου γράφει αρμοδίως: “Στην ορθόδοξη ζωή και παράδοση αυτό που ονομάζεται πνευματικότητα είναι η εμπειρία και η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος.
Ο άνθρωπος έχει δύο γνωστικά κέντρα, το ένα είναι ο νους, που είναι το κατάλληλο όργανο για την αποκάλυψη του Θεού, η οποία στη συνέχεια διατυπώνεται με την λογική και το άλλο είναι η λογική που γνωρίζει τον αισθητό κόσμο που μας περιβάλλει. Με τον νου αποκτούμε τη γνώση του Θεού, ενώ με τη λογική τη γνώση των του κόσμου και την εκμάθηση της κατ’ αίσθησην Επιστήμης. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός χρησιμοποιεί την πιο αναγνωρισμένη και σύγχρονη μέθοδο που είναι η παρατήρηση, η πράξη για να φθάσει στη γνώση του Θεού. Τότε αισθάνεται εσωτερική πληρότητα και βιώνει το Θεό”.
Και συνεχίζει: “H Ορθόδοξη Θεολογία δεν συγγενεύει με την Φιλοσοφία καθ’ ότι ο θεός των φιλοσόφων και της φιλοσοφίας δεν είναι ο Θεός της ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά είναι αφηρημένος και ανύπαρκτος θεός. Οι αιρετικοί δια μέσου των αιώνων χρησιμοποιούν τη φιλοσοφία και το στοχασμό, ενώ οι Άγιοι Πατέρες τον ησυχασμό. Η ορθόδοξη νοερά ησυχία είναι η αποβολή μέσα από την καρδιά όλων των λογισμών και η παραμονή ενός λόγου, που είναι η αδιάλειπτη νοερά καρδιακή προσευχή. Αυτή η ησυχία είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει ο άνθρωπος τη θεία γνώση και την σωτηρία. Αυτό το βλέπουμε σε όλη την εκκλησιαστική παράδοση. Οι Άγιοι Πατέρες ακολούθησαν άλλη μέθοδο για να μεθέξουν της ακτίστου Χάριτος του Θεού”.
“Η Ορθόδοξη Θεολογία ομοιάζει με την Ιατρική Επιστήμη. Στην Ιατρική Επιστήμη υπάρχει θεραπεία και δι’ αυτής ο άνθρωπος οδηγείται στην υγεία. Το ίδιο συμβαίνει με την Ορθόδοξη Θεολογία. Ο άνθρωπος θεραπεύει το γνωστικό του όργανο, που είναι ο νους και έτσι φθάνει στην υγεία και αποκτά τη γνώση του Θεού, που συνεπάγεται τη σωτηρία του. Αλλά μπορεί να προστεθεί ότι η θεολογία, όπως λέγει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, μοιάζει με τις θετικές Επιστήμες, τη Φυσική και τα Μαθηματικά”. Θα προσθέταμε και τη Χημεία. Στη Φυσική και τη Χημεία έχουμε τη θεωρία και το πείραμα. Στα Μαθηματικά έχουμε την πράξη και την επιβεβαίωση της πράξης. “Κάθε σύγχρονη Επιστήμη στηρίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ορθόδοξη θεολογία. Δεχόμαστε την εμπειρία των αγίων και αγωνιζόμαστε να κάνουμε προσωπικό πείραμα στη ζωή μας, δηλαδή να την εφαρμόσουμε και να την επιβεβαιώσουμε. Και αν χρησιμοποιήσουμε την κατάλληλη μέθοδο και τον κατάλληλο τρόπο και αν φυσικά ο Θεός στείλει τη Χάρη Του τότε μπορούμε να οδηγηθούμε και στη Θεωρία, που είναι η θέα του Θεού και να αποκτήσουμε την προσωπική γνώση του Θεού”. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, χωρίς να εκφράζει κάποιον αγνωστικισμό, δηλώνει ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος να στοχασθεί τον Θεό, αλλά συστήνει μια διαφορετική μέθοδο γνώσεως του Θεού, δηλαδή την κάθαρση της καρδιάς, το φωτισμό του νου και τη θέωση, που συνδέεται με τη θεωρία.
“Υπογραμμίζεται ότι οι Άγιοι Πατέρες έφθασαν στη γνώση του Θεού όχι με τη μελέτη της κλασσικής παιδείας και της φιλοσοφίας, αλλά με την κάθαρση τον φωτισμό και τη θέωση. Έτσι, οι Άγιοι Πατέρες μίλησαν για την ουσία και την ενέργεια του Θεού και για όλες τις αλήθειες της πίστης, γιατί είχαν προσωπική εμπειρία της ακτίστου Χάριτος, επειδή έφθασαν στην θεωρία του Θεού, δηλαδή είδαν το Χριστό εν τη δόξη Αυτού. Η παιδεία τους βοήθησε στη διατύπωση, αλλά δεν προσέφερε τη γνώση. Οι Άγιοι Πατέρες, όταν θεολογούσαν, δεν το έκαναν μέσα από τη φιλοσοφία. Αυτά που έλεγαν ήταν καρπός εμπειρίας, δηλαδή ήταν η αποκάλυψη του Θεού σ΄ αυτούς που έφθασαν στη θέωση. Γι΄ αυτό διαφέρουν σαφώς από τους φιλοσόφους και τους αιρετικούς που βασίζονται στη φιλοσοφία. Έτσι, η Ορθόδοξη Θεολογία δεν συνδέεται καθόλου με τη μεταφυσική αλλά με την ιατρική και τις φυσικές επιστήμες. Απ΄όλη τη διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου φαίνεται ότι ο Άγιος δεν δεχόταν τη φιλοσοφία της εποχής του, που συνδεόταν με τη μεταφυσική, αφού ήταν διαμετρικά αντίθετη με βασικές αποκαλυπτικές αλήθειες της εκκλησίας. Ο ίδιος Πατέρας, όπως φαίνεται στην εξαήμερο, δεν δέχεται ολοκληρωτικά την Επιστήμη της εποχής του αλλά την κρίνει μέσα από θεολογικά κριτήρια. Πρέπει δε να αποσυνδέσουμε την ορθόδοξη θεολογία από τη δυτική θεολογία που ταυτίστηκε με τη μεταφυσική και δημιούργησε άπειρα κακά στο δυτικό χώρο και δυστυχώς μας έχει επηρεάσει”.
Εδώ πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση. Επειδή υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι οι Άγιοι Πατέρες δέχθηκαν τη φιλοσοφία γιατί στα έργα τους υπάρχει αυτή η λέξη, ενώ στην πραγματικότητα εννοούσαν άλλα πράγματα και όχι τη θεωρία των ιδεών του Πλάτωνα και του πρώτου ακινήτου κινούντος του Αριστοτέλη, που συνιστούν τη λεγόμενη μεταφυσική, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στα λεγόμενα “φιλοσοφικά κεφάλαια” τα οποία έχουν ονομασθεί στη Δύση “διαλεκτικά” και είναι το πρώτο από τα τρία βιβλία που επιγράφεται “πηγή γνώσεως” συνοψίζοντας την πατερική Παράδοση δίνει τους ορισμούς της φιλοσοφίας και ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Δύο απ΄αυτούς είναι οι εξής “Φιλοσοφία εστι γνωσις των όντων η όντα εστί, τουτέστι γνωσις της των όντων φύσεως” Με αυτή τη γνώση των όντων ασχολείται η Επιστήμη. Άλλος ορισμός κατά τον ίδιο Πατέρα είναι “Φιλοσοφία εστι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών. Η γαρ φιλοσοφία αρχή εστι πάσης τέχνης, δι΄αυτής γαρ πάσα τέχνη εύρηται και πάσα επιστήμη”. Και στον ορισμό αυτό φαίνεται ότι η φιλοσοφία είναι η Eπιστήμη. Και οι αρχαίοι Έλληνες πολλές φορές με τον όρο φιλοσοφία ονόμαζαν και την Eπιστήμη, που ασχολείται με όλα τα επιστητά.
Ο μέγιστος θετικός Επιστήμων των αιώνων όλων, ο απαράμιλλος Χημικός, ο ανυπέρβλητος Φυσικός και Γεωμέτρης είναι ο ίδιος ο Δημιουργός του παντός ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όπως αναγράφεται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη σοφία Σολομώντος Ζ, 15-17, “Εμοί δε δώη ο Θεός ειπείν κατά γνώμην και ενθυμηθήναι αξίως των δεδομένων, ότι αυτός και της σοφίας οδηγός εστί και των σοφών διορθωτής. Εν γαρ χειρί αυτού και ημείς και οι λόγοι ημών πάσα τε φρόνησις και εργατειών επιστήμη. Αυτός γαρ μοι έδωκε των όντων γνώσιν αψευδή ειδέναι σύστασιν κόσμου και ενέργειαν στοιχείων…”.
Οι δε Άγιοι όλων των εποχών είναι οι χαριτωμένοι εκείνοι άνθρωποι, που με την ταπείνωση και την αγάπη τους στο Χριστό κένωσαν τον εαυτό τους, για να τον ξαναβρούν στο πρόσωπο του Χριστού και του πλησίον. Είναι εκείνοι που νίκησαν τη φιλαυτία τους και άφησαν τη χάρη του Θεού να φανερωθεί στην ύπαρξή τους. Είναι οι Επιστήμονες της μέγιστης Επιστήμης, της Επιστήμης της ψυχής.
Ας ζητήσουμε από τον Άγιο Μένιγνο τον Κναφέα μαζί με όλους τους άλλους Αγίους να γίνει οδηγός μας σ’ αυτού του είδους την έρευνα και την αναζήτηση του Αιώνιου, του Μεγάλου και του Αληθινού και από τον παρακλητικό κανόνα εις τον ένδοξον καλλιμάρτυρα, δια χειρός του μεγάλου υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Χημικού και Καθηγητού Κου Χαραλάμπους Μπούσια, εκδοθέντος δαπάναις Χημικών φίλων Αγίου Μενίγνου, ας αναφωνήσομεν
Υμνωδίαις την μνήμην σου
Χημικών οι σύλλογοι καταστέφομεν
εκζητούντες τας πρεσβείας σου
προς τον Ζωοδότην, μάκαρ Μένιγνε.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Εκδρομή στη Βόρεια Εύβοια

Ο σύλλογός μας προγραμματίζει μονοήμερη εκδρομή στη Βόρεια Εύβοια με πούλμαν. Η εκδρομή θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 3 Ιουλίου 2010 . Το αναλυτικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί μετά το Πάσχα, ενώ θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Ο ελάχιστος αριθμός συμμετοχών είναι 25 άτομα.
Όσοι ενδιαφέρονται για την εκδρομή είτε θα πρέπει να το δηλώσουν στο τέλος της σημερινής εκδήλωσης στη γραμματεία είτε στο παρακάτω τηλέφωνο μέχρι τις 10 Ιουνίου 2010 .
Το κόστος συμμετοχής θα ανακοινωθεί σύντομα και θα εξαρτάται από τον αριθμό των συμμετοχών.

Για τις δηλώσεις συμμετοχής :
Γιώργος Μπάκαλας : κιν. 6932058022 Email : gbakalas@freemail.gr

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Δ.Σ. του Συλλόγου «Οι φίλοι του Αγ. Μενίγνου» σας προσκαλεί στην Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Επιστήμη και Πίστη» που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας 50, σύμφωνα με το παρακάτω Πρόγραμμα:
09.00-10.30 Θεία Λειτουργία στο παραπλεύρως Παρεκκλήσιο των Αγ. Αναργύρων
10.30-11.00 Καφές
11.00-12.30 Εισηγήσεις
1. «Η έννοια του Φυσικού Νόμου – Φυσική και Μεταφυσική»,
κ. Ιωάννης Γραμματικάκης, Φυσικός, Αν. Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
2. «Η Εκκλησία και οι Θετικές Επιστήμες κατά την Τουρκοκρατία»
κ. Γεώργιος Παπαθανασόπουλος, Χημικός – Δημοσιογράφος
3. «Πίστη και Επιστήμη»,
κ. Ιωάννης Μαρουλάς, Μαθηματικός, Καθηγητής Ε.Μ.Π.
12.30-13.00 Κοπή Βασιλόπιττας του Συλλόγου «Οι φίλοι του Αγ. Μενίγνου»